ترند 26
بازیوارسازی منابع
بازیوارسازی یک روش مناسب برای پیشبرد کارها است زیرا بازیکن، کاری را که به صورت بازی درآمده است با عالقه فراوان و با تمام مهارت خود انجام میدهد و برای انجام کار مورد نظر مثل بازی، بر انگیزة درونی خود تکیه دارد. به هر حال، ایجاد انگیزه در بازیکن فقط یکی از ویژگی هایی است که باعث موفقیت بازی میشود. بازیها مانند یک مولد بالقوه عمل می کنند و همیشه در حال تکامل هستند. بازیکنها تا زمانی که بازی برای آنها چالش ایجاد کند، بازی را ادامه خواهند داد؛ زیرا در بازی، بازیکن چالشها و شکستهای به وجود آمده را تحمل میکند، در حالیکه اگر در زمینهای جز بازی باشد، شاید باعث ترک کار توسط بازیکن شود. این چالش بازی و کار برای کاربر جذابتر و مفیدتر نیز هست. در حالیکه تماشای تلویزیون میتواند آرامشبخش باشد اما تماشای زیاد آن از جذابیت تلویزیون برای تماشاگر میکاهد و بهسرعت باعث تخلیه منابع شخصی، مانند شادی و استقامت میشود. به گفتة فوگ، یک فناوری متقاعدکننده ابزاری است که »یک محصول تعاملی آن را طراحی میکند تا نگرشها و یا رفتار و یا هر دو را در افراد تغییر دهد تا خروجی مطلوب راحتتر حاصل شود«. در سیستمهای بازیوارسازی شده، به عنوان یک فناوری نوین جهت جذب، درگیری و اقناع مخاطبان، کاربر در یک فرایند گامبهگام هدایت میشود؛ تا مجموعهای از اهداف را انجام دهد. این اهداف ممکن است تنها برای طراحان سیستم معنیدار و قابل دیدن باشد و کاربر به تفکرات پشت اهداف پی نبرد. در طراحی سیستمهای بازیوارسازی، با استفاده از عناصر سرگرمی و بازی که برای همه ما جذاب و مفرح است، میتوان مخاطب را در یک مسیر مشخص هدایت و در آن مسیر نگه داشت. حال آن مسیر میتواند تبدیل کردن مخاطب به یک مشتری دائم کسب و کار مشخص باشد و یا تبدیل مخاطب به یک فرد با سوگیری فکری مشخص در قبال یک موضوع مشخص باشد از نظر هارلوک، بزرگساالن بازی را وسیلهای برای کسب لذت میدانند. آنها به فعالیتهای تفریحی به چشم یک تغییر از کار روزمرة خود نگاه میکنند. لذتی که از فعالیت ساعتهای فراغت خود کسب میکنند، بیشتر به خاطر آن است که میتوانند آنچه را دوست دارند انجام دهند، نه آنچه را مجبورند. آنها ممکن است بخواهند چیزی را خلق کنند، به چیزی دست یابند که رضایت خاطر و لذت را برایشان فراهم آورد. به این ترتیب، آنچه در ساعتهای فراغت خود انجام میدهند ” بازی“ نامیده میشود.
بازیوارسازی، یکی از کلمه های کلیدی در دنیای کسب و کار و تجارت امروزی است. واژه بازیوارسازی از دیدگاههای متفاوت میتواند معناهای متفاوتی را به ذهن برساند. بعضیها آن را روشی برای فروش بیشتر و تبلیغ کاالی تولیدی و بعضی دیگر آن را راهی برای تغییر رفتار مخاطبان و کاربران یک کسب و کار تعریف میکنند. تمام این تعاریف به گونهای درست است. بازیوارسازی از بازی و ویژگیهای آن، در زمینههای غیر بازی و برای پیشبرد اهداف کسب و کار استفاده میکند. از سوی دیگر، میتوان بازیوارسازی را یک پدیدة ثانویه دانست که اساس آن را بازی تشکیل میدهد. بازیها از نقطه نظرات مختلف علوم روانشناسی ، جامعهشناسی و مطالعات فرهنگی مورد بررسی قرار گرفتهاند. اما بازیها چه ویژگیهای بالقوهای دارند که باعث گسترش و توسعه مدرن آن شده است؟ فرایند بازی شامل چندین ویژگی است که میتوان آنها را به چند دسته، تقسیم کرد. نخست مشارکت داوطلبانه است. هدف، مشارکت کاربر، بدون هیچگونه فشار و اجباری است که وی، با تجربة بازی و دریافت یک حس قوی باعث میشود به بازی جذب شود. در مرحلة دوم، وجود یک دنیای خیالی و گمراهکننده است. فرار موقت از واقعیت، ساخت یک بازی با قوانین خاص خود و تکرار سناریوهایی در بعضی از موارد است. در نهایت، آخرین ویژگی بازی فقدان انگیزههای خارج از بازی، ارزش روند بازی و خودکفایی است. بازیها با ارائة یک سری قابلیتها به مخاطب، و بدون دخالت عناصر خارجی، برای ادامه بازی و حل چالشهای مختلف در مخاطب انگیزه ایجاد میکنند. بازیوارسازی را میتوان مفهومی شامل عناصر شبهبازی ،تعامل مبتنی بر بازی و یا طراحی بازیگون شده و با یک هدف خاص تعریف کرد. شبهبازی در اینجا اشاره به تجربة زنده و زمینهای است که تجربة شبهبازی در آن اتفاق میافتد. بازیوارسازی به طور کلی، فناوری قلمداد میشود که از بازی نشئت گرفته است. اما تفاوت آن بازی در این است که بازیوارسازی، الزم نیست یک سیستم بازی نهایی و تمامعیار باشد. بلکه سیستمی است که از پایههای روانشناسی بازی و عناصر مختلف آن، به صورت انتخابی بهره میبرد و در یک محیط زنده و واقعی، تجربهای از یک نوع بازی برای مخاطبانش ایجاد میکند. مخاطبان و کاربران سیستمهای بازیوارسازی شده، وقتی با این نوع سیستم برخورد مواجه میشوند، در جریانی از امور به هم پیوسته و نامعلوم از دید کاربر قرار خواهند گرفت. آنها بدون اجبار و با میل درونی، وظایفی را که در سیستم تعبیه شده است، انجام میدهند؛ وظایفی که انجام دادن آنها در خارج از سیستم بازیوارسازی شده میتوانست برای آنها جنبه اجباری و عذابآور داشته باشد. این ویژگی منحصربهفرد فناوری بازیوارسازی، باعث شده که روزبهروز بر اهمیت این مفهوم و بر تعداد سازمانهایی که از این فناوری، جهت ارتقای موقعیت رقابتی خود استفاده میکنند، افزوده شود.
گیمیفیکیشن یا بازیوارسازی به معنای استفاده از عناصر بازی به منظور ایجاد تعامل و سرگرمی بیشتر در زمینه‌هایی است که ماهیت بازی‌گونه ندارند. اگر آنچه باعث توجه مردم به بازی میشود، در سایر زمینه‌ها به کار گرفته شود، آن زمینه‌ها نیز لذت‌بخش و سرگرم‌کننده‌تر میشوند.
ببیشترین کاربردهای گیمیفیکیشن، افزایش مشارکت مخاطبان و مجاب کردن آنان به تغییر رفتار است. بهره‌گیری از این ویژگیهای منحصربهفرد بازیها، نتایج فوق‌العاده‌ای را به همراه خواهد داشت. این ویژگی‌ها (بازخورد آنی، علاقه به درگیر شدن، فراموشی گذشت زمان و …) باعث شده بازی به عنوان یک رسانه خاص برای درگیر ساختن مخاطب مورد استفاده قرار بگیرد.
محققان، کاربردهای گیمیفیکیشن را در چهار دسته کلی «تولید محصول»، «منابع انسانی»، «کمپین‌های بازاریابی» و «زندگی شخصی» تقسیم‌بندی کرده‌اند.
با توجه به نرخ مصرف منابع، یکی از موضوعاتی که در سال‌های آتی بسیار مورد توجه واقع خواهد شد کمبود منابع در کره زمین است. از این رو استارتاپ هایی در این زمینه شکل گرفتهاند که با به کارگیری قواعد گیمیفیکیشن یا بازیوارسازی، مصرف منابع را کاهش دهند.
تکنولوژی‌های مختل کننده
__________________
وضعیت: در حال آزمایش
شرکت‌های فعال در این حوزه
آمریکا
Joulebug
انگلیس
Waterpebble
پتانسیل ایجاد اختلال اقتصادی ـ اجتماعی: متوسط
مکتب : اکوـ سوسیوتکنولوژی