برچسب‌ گذاری الکترونیکی(Electronic tagging)

ترند 4

برچسب الكترونيكی براي انسان e-tagging of humans

برچسب‌ گذاری الکترونیکی نوعی نظارت است که از یک دستگاه الکترونیکی متصل به شخص یا حیوانات استفاده می‌کند.

برچسب الكترونيكی يا تگها بر روی اشياء چسبانيده و يا متصل می شوند و بر حسب نوع كاربرد و مشخصات فني دارای تنوع بسياری بوده كه بر همين اساس دارای اشكال مختلفی هستند. امروزه از تكنولوژيهای مختلفی براي شناسايی، احراز هويت و رديابي افراد استفاده مي شود كه يكي از آنها برچسب الكترونيكی است. ايده به كارگيری برچسب الكترونيكی براي انسانها از جمله نوزادان تازه متولد شده در دنيای تكنولوژی زده امروز، چند سالی است كه مطرح شده است و موافقان و مخالفانی نيز دارد. اين برچسبها می تواند به صورت يك مچبند يا پايبند باشند يا اينكه به شكل يك ميكروچيپ زير پوست قرار گيرند.

در برخی از حوزه های به عنوان مثال در حوزه ی قضایی، یک برچسب الکترونیکی نصب شده در بالای مچ پا برای افراد به عنوان بخشی از شرایط وثیقه یا مشروط آنها استفاده می شود. همچنین در تنظیمات مراقبت های بهداشتی و در زمینه های مهاجرت  و کنترل و یا تحقیاقات بر روی حیوانات از این تگ های الکترونیکی استفاده می شود.

برچسب گذاری الکترونیکی را می توان در ترکیب با سیستم موقعیت یابی جهانی (GPS) استفاده کرد. برای نظارت کوتاه برد شخصی که برچسب الکترونیکی می پوشد، از فناوری فرکانس رادیویی استفاده می شود.

تاریخچه برچسب‌گذاری الکترونیکی

نظارت الکترونیکی انسان اولین کاربرد تجاری خود را در دهه 1980 یافت. فرستنده‌های قابل حملی که می‌توانند مکان داوطلبان را ثبت کنند، اولین بار توسط گروهی از محققان دانشگاه هاروارد در اوایل دهه 1960 ساخته شدند. محققان دیدگاه روانشناختی B. F. Skinner را به عنوان زیربنای پروژه دانشگاهی خود ذکر کردند. برچسب الکترونیکی قابل حمل فرستنده-تقویت کننده رفتار نامیده می شد و می توانست داده ها را به دو طرف بین ایستگاه پایه و داوطلبی که یک مجرم جوان را شبیه سازی کرده بود، منتقل کند. قرار بود پیام هایی به تگ ارسال شود تا اثزات مثبت رفتاری برای مجرم جوان فراهم شود و در نتیجه به توانبخشی کمک کند. رئیس این پروژه تحقیقاتی رالف کرکلند شویتزگبل و برادر دوقلوی او، رابرت شویتزگبل (نام خانوادگی که بعداً به گیبل خلاصه شد) بود.آنتن اصلی ایستگاه روی سقف کلیسای باپتیست کمبریج قدیمی نصب شده بود.

بازبینان نمونه اولیه استراتژی برچسب‌گذاری الکترونیکی شک داشتند. در سال 1966، مجله حقوق هاروارد برچسب های الکترونیکی را به عنوان ماشین شویتزگبل به تمسخر گرفت و افسانه ای پدید آمد که بر اساس آن، پروژه نمونه اولیه برچسب گذاری الکترونیکی از ایمپلنت های مغزی استفاده می کرد و دستورالعمل های شفاهی را به داوطلبان منتقل می کرد. سردبیر یک نشریه معروف دولتی ایالات متحده، فدرال پروبیشن، دستنوشته ای را رد کرد که توسط رالف کرکلند شویتزگبل ارسال شده بود، و نامه ای را اضافه کرد که در بخشی از آن چنین آمده بود: «من از مقاله شما این تصور را دارم که می خواهیم از خود ماشین های خودکار بسازیم. آزادشدگان مشروط و اینکه افسر آزادی مشروط آینده در تله متری متخصص خواهد بود، پشت کامپیوتر بزرگ خود می نشیند، شبانه روز تماس می گیرد و به آزادی مشروط خود می گوید در همه شرایط و شرایط چه کاری انجام دهند [...] شاید ما نیز باید چنین باشیم. فکر کردن به استفاده از وسایل الکترونیکی برای تربیت فرزندانمان.از آنجایی که آنها وجدان داخلی ندارند تا درست از اشتباه به آنها تشخیص دهند، تنها کاری که باید انجام دهند فشار دادن دکمه "مادر" است و او مسئولیت تصمیم گیری را بر عهده می گیرد. Laurence Tribe در سال 1973 اطلاعاتی را در مورد تلاش های ناموفق افراد درگیر در پروژه برای یافتن یک برنامه تجاری برای برچسب گذاری الکترونیکی منتشر کرد.

در دهه 1970 در ایالات متحده، محکومیت های بازپروری پایان یافت، از جمله آزادی مشروط اختیاری. کسانی که مرتکب یک جرم کیفری شده بودند به زندان فرستاده شدند که منجر به افزایش ناگهانی جمعیت زندانیان شد. از آنجایی که قضات پتانسیل برچسب‌گذاری الکترونیکی را دیدند که منجر به تاکید روزافزون بر نظارت شد، مشروطیت رایج‌تر شد. پیشرفت در فناوری به کمک رایانه، نظارت بر مجرم را امکان پذیر و مقرون به صرفه کرد. از این گذشته، نمونه اولیه شویتزگبل از تجهیزات مازاد ردیابی موشک ساخته شده بود. مجموعه ای از تجهیزات نظارت الکترونیکی اولیه در موزه ملی روانشناسی در آکرون، اوهایو نگهداری می شود.

تلاش برای نظارت بر مجرمان رو به رو شدن بود تا اینکه در سال 1982، قاضی منطقه ایالت آریزونا، جک لاو، نماینده سابق فروش سیستم های اطلاعاتی هانیول، مایکل تی. گاس، را متقاعد کرد که یک شرکت نظارتی به نام خدمات نظارت و کنترل زندانیان ملی (NIMCOS) راه اندازی کند. شرکت NIMCOS چندین فرستنده به اندازه کارت اعتباری ساخت که می‌توانستند روی مچ پا بسته شوند. برچسب الکترونیکی مچ پا هر 60 ثانیه یک سیگنال رادیویی را ارسال می کرد که می توانست توسط گیرنده ای که بیش از 45 متراز برچسب الکترونیکی فاصله نداشت، دریافت کند. گیرنده می تواند به یک تلفن متصل شود، به طوری که داده ها از برچسب الکترونیکی مچ پا می تواند به یک کامپیوتر مرکزی ارسال شود. هدف طراحی برچسب الکترونیکی گزارش نقض احتمالی حبس خانگی بود. در سال 1983، قاضی جک لاو در یک دادگاه منطقه ای ایالتی سه مجرم را که به مشروط محکوم شده بودند، منع آمد و شد در خانه وضع کرد. بازداشت خانگی یک شرط آزمایشی بود و مستلزم 30 روز نظارت الکترونیکی در منزل بود. برچسب الکترونیکی مچ پا NIMCOS بر روی آن سه مشروط مورد آزمایش قرار گرفت که دو نفر از آنها مجدداً تخلف کردند. بنابراین، در حالی که هدف حصر خانگی برآورده شد، هدف کاهش جرم از طریق مشروطبرآورده نشد.

کاربردهای برچسب گذاری الکترونیکی

1.پزشکی و بهداشتی

استفاده از نظارت الکترونیکی در عمل پزشکی، به ویژه در رابطه با برچسب زدن سالمندان و افراد مبتلا به زوال عقل، جنجال و توجه رسانه ها را ایجاد کرده است. سالمندان در خانه های مراقبت را می توان با همان مانیتورهای الکترونیکی که برای پیگیری مجرمان جوان استفاده می شود، برچسب گذاری کرد. برای افرادی که از زوال عقل رنج می برند، نظارت الکترونیکی ممکن است برای جلوگیری از سرگردانی آنها مفید باشد. مناقشه در مورد استفاده پزشکی به دو بحث مربوط می شود، یکی در مورد ایمنی بیماران و دیگری در مورد حریم خصوصی و حقوق انسانی آنها. 

2. تجاری

تلفن‌های هوشمند دارای برنامه‌های مبتنی بر مکان برای استفاده از اطلاعات شبکه‌های سیستم موقعیت‌یابی جهانی (GPS) برای تعیین موقعیت تقریبی تلفن هستند.

3. والدین

یک شرکت در ژاپن یونیفرم ها و کوله پشتی های مجهز به GPS را ایجاد کرده است. بچه‌های مدرسه‌ای که در حالت اضطرب هستند می‌توانند دکمه‌ای را بزنند و بلافاصله یک مامور امنیتی را به محل خود احضار کنند.

4. وسیله نقلیه

وسایل نقلیه حمل و نقل عمومی مجهز به دستگاه های نظارت الکترونیکی هستند که با سیستم های GPS ارتباط برقرار می کنند و موقعیت آنها را ردیابی می کنند. توسعه دهندگان برنامه این فناوری را با برنامه های تلفن همراه ادغام کرده اند. اکنون مسافران می توانند جدول زمانی دقیق حمل و نقل عمومی را دریافت کنند.

 برچسب زدن به انسان مزايای جدید بسياری را ارائه مي دهد، اما نگرانيهای جدی در مورد حفظ حريم خصوصی افراد نيز ايجاد می كند. 

* وضعيت: در حال تحقيق

** شركتهاي فعال در اين حوزه سوئد Epicenter

*** پتانسيل ايجاد اختلال اقتصادي ـ اجتماعي: متوسط